Przejdź do głównej zawartości

3.

moje dłonie pachną tobą
chowam w nich świat
i patrzę jak przez palce
uciekają światła mijanych miast
w przydrożnych kafejkach
czas wpada w szklanki
tęskniące za porcelaną
na ladzie tańczą wieczorne cienie
coraz bliżej nam do siebie
a ciągle zdajemy się być
deszczowym przystankiem marzeń
K.

Wśród obcych śladów
spotykam wystygłe przezroczyście
pocałunki Twoich dłoni.
Nie zwykłem się śpieszyć,
więc czekam w międzydeszczu,
aż po drodze Ci tędy wypadnie.
W zawieszeniu, w niepewności,
w zwykłym na niezwykłe czekaniu.
Nie myśl, że powiem coś więcej,
znasz mnie przecież tak dobrze
z obfitości słów
zastygłych w niepozbieraniu.
T.


czerwiec 2008

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

  1. Incognito22 maja 2010 16:53

    Dobrze się znacie?

    Normalnie, czuję się, jakbym podsłuchiwała.

    OdpowiedzUsuń
  2. słodko-winna22 maja 2010 21:27

    Znamy się tylko z widzenia/lalala/

    OdpowiedzUsuń
  3. Incognito22 maja 2010 22:50

    /łypnięcie kontrolowane/

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy22 maja 2010 23:12

    Tak właśnie jest. Dajemy się podsłuchiwać:)

    OdpowiedzUsuń
  5. słodko-winna22 maja 2010 23:22

    /zastepowała/

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy22 maja 2010 23:34

    Może nawet więcej. Szukamy szeptów dobiegających przez dziurkę od klucza.
    /Słodka, strzel mnie jak będę za dużo mówił za Ciebie/

    OdpowiedzUsuń
  7. słodko-winna22 maja 2010 23:35

    I nasłuchujemy kroków na schodach
    /dobrze Tercybiadesie/

    OdpowiedzUsuń
  8. Incognito22 maja 2010 23:54

    Piszcie, piszcie... Ja poczytam. Znam mechanizm, poniekąd. Proszę mnie nie pytać, jaki, ponieważ wszystko jest zawarte w słowie "poniekąd".

    OdpowiedzUsuń
  9. słodko-winna22 maja 2010 23:58

    Mechanizm czego?

    OdpowiedzUsuń
  10. Incognito23 maja 2010 00:28

    Nasłuchiwania kroków na schodach. Poniekąd :P

    OdpowiedzUsuń
  11. słodko-winna23 maja 2010 00:35

    Czekasz na kroki?:>

    OdpowiedzUsuń
  12. Incognito23 maja 2010 00:53

    A czekam. I na szepty, niekoniecznie przez dziurkę od klucza.
    Ale o czym my? :>

    OdpowiedzUsuń
  13. słodko-winna23 maja 2010 00:55

    O cierpliwości.
    I o strachu.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Life for rent"

Wbiegła do ulubionego budynku. Zanim się tam znalazła, pod nogami znajomo zachrzęściła żwirowa ścieżka, z okien niósł się głos Dido. Uśmiechnęła się. Dziś chciała mu opowiedzieć, że za chwilę znowu fontanna będzie szeptać bluesowe rytmy i że ona tam będzie, i że on musi nazbierać dużo drobniaków, bo na Kościuszki wprowadzono parkomaty. Otarła pot z czoła i pokonała ostatnie piętro. Poprawiła niesforną grzywkę i złapała za klamkę, drzwi nie chciały ustąpić. Spróbowała jeszcze raz i znów nic. Zrezygnowana oparła się plecami o drzwi. Po chwili zrozumiała, że tak naprawdę tych drzwi nie ma...Po korytarzu nieistniejącego domu niósł się coraz cichszy głos: I haven't really ever found a place that I call home I never stick around quite long enough to make it I apologise that once again I'm not in love But it's not as if I mind That your heart ain't exactly breaking It's just a thought, only a thought But if my life is for rent and I don't learn to buy Well I deserve no...
13 komentarzy
Czytaj więcej

( W uśmiech odzianą cię widzę...)

W uśmiech odzianą cię widzę, Z nim niespodziewanie się pojawiasz. Ot, warg lekkie rozchylenie, Grymas, chwilę przeszłą kwitujący. Nic to. Nic to powiadam. Ze zdziwieniem naiwnym w oczach stęsknionych, Sen mój spokojny przerywasz, Wchodząc między zdań równe szeregi. Cóż z tego, żem mozołem pracę okupił? Nic to. Nic to powiadam. Pochlebstwem rozgościsz się, łzą przekupisz bezsenność. Znów zapomniane? Od nowa zaczęte? Czas nieostrożnie nadzieją nakarmisz, przekonasz. A gdy syty nią radośnie rozkwitnie… Nic to. Nic to powiadam. T. 25.05.06 niech pan zaczeka jeszcze tyle między nami kart do zagrania tyle słów przebieranych aż do zgrania niech pan zaczeka spłoszone nie wiem wyrywa się miedzy snami nic istnieje między nami nic to? K.
9 komentarzy
Czytaj więcej

Wieża

Coraz spokojniej cię mam, gdy się oddalasz. Już nie rozdrapuję ciemności - po drugiej stronie nieba białe żagle obiecują swobodę od siebie. Gdybyś wiedział, że zacieram ślady, zawołałbyś? Mówimy innymi językami. Choć tak ładnie nam w wierszach. K. Patrzę na świat przez szkła - już nie pamiętam jakiego koloru. Nie zaglądam do lustra - nawet kiedy się golę. Zakładam skórzaną kurtkę zanim wejdę między słowa. Kołyszę miliony niepotrzebnych zdań byś pomyślała: Daleko. Cisza zdradziła: czujesz się w niej bezpiecznie. Powiem ci jeszcze, nie ku przestrodze: Nie ufaj sobie, kiedy myślisz o mnie. T. czerwiec 2010
20 komentarzy
Czytaj więcej