Przepraszam

Przepraszam, zapominam pisać
o miłości się nie opowiada
ma się ją pod skórą
jak zapowiedź śmierci
Przepraszam, zapominam pisać
o niepokoju nie pamiętam
jak wiele go we mnie
gdy nad ranem sny rozgarniając
skrawki słów znajduję porozrzucane
jak ślady ust na moim ciele.
K.


Czy widzisz we mnie coś więcej
niż ciało i krew?
Proszę,
chciej spojrzeć.
Pozwól niech się łańcuch
samotności przerwie.
Rozciągam ręce.
Możesz mierzyć gdzie chcesz.
Lecz proszę
wejrzyj we mnie.
Włóż pomiędzy żebra rękę.
Nie bój się!
Trzeszczą w proteście?
Krzyczę?
To nie ból
to szczęście.
Nie ustawaj
drąż dalej,
mocniej,
głębiej.
Omiń schowane za rurociągami serce.
Odnajdź mnie proszę.
Zrobię dla Ciebie to samo.
Zrobię
- jeżeli chcesz,
więcej.
Tylko mnie wyłów
z żałobnej głębi.
Spomiędzy słów.
T.



październik, listopad 2010