naucz mnie latać
nim pióra wyschną
mokre atramentem
naucz mnie słuchać
nim spadnie kropla
wieńcząca między nami
K.
Zastygłem atramentem
na czubkach Twoich palców.
Wtulony między linie
przyglądam się
kreślonym miękko słowom.
Dobrze mi gdy z nimi jesteś,
gdy wstajesz chciałbym krzyczeć
- Jeszcze,
lecz jestem tylko atramentem
umieram gdy zaglądasz w lustro.
T.
maj 2010
Od T. do K. i odwrotnie
niedziela, 23 maja 2010
Nauka latania
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Z zaczytania
-
Coraz spokojniej cię mam, gdy się oddalasz. Już nie rozdrapuję ciemności - po drugiej stronie nieba białe żagle obiecują swobodę od siebie. ...
-
Moja nadzieja czyści skrzydła w czerwieni gasnącego słońca szykuje sobie strój w domu dobry anioł miejsce mości dobrze mieć swój k... -
Uratuj mnie powtarzasz każdego poranka każąc opowiadać sobie jutro. Przysiadam na brzegu łóżka pozwalając słowom walczyć czekam aż oswoją w ...
Gdy czytam Cię T., to coraz mniej we mnie strachu...
OdpowiedzUsuń...a ja się zachwycam obojgiem po cichu....:):)....
OdpowiedzUsuńJa też.
OdpowiedzUsuńA poza tym, mam Rów Mariański.
Wielka woda./pokiwała głową/
OdpowiedzUsuńCoś w tym stylu /westchnęła/...
OdpowiedzUsuń/pogłaskanie po lokach/
OdpowiedzUsuńBędzie dobrze
A bo ja wiem...
OdpowiedzUsuńCyganka prawdę Ci powie...
OdpowiedzUsuńDziś prawdziwych Cyganów już nie ma...
OdpowiedzUsuńA co to za popłakiwanie po kątach? Głowa do góry, Inca, bo się we łzach utopisz:)
OdpowiedzUsuń