Północ

Okruchy marzeń,
drobinki snu,
wierne przeszłości -
atramentowe plamy,
wczepione w palce jak rzep.

Nie oszukują logiki zdarzeń,
po prostu mają ją gdzieś.

Dlatego blądzę
pośród domysłów,
luźnych skojarzeń,
próbując wyłowić z nich sens.

Wszystko na próżno.
Jakby nie w porę.

Gdy ciebie nie ma -
jestem najemcą
domku z kart.

T.
2025

sypię piasek na sen

na bycie spokojem

nie trap się zbyt nadto

już zbliża się rozwiązanie

choć dziś w kułak chichocze nieznane

bądź dobrej myśli

krzyki żurawi w tańcu 

wróżą na was dwoje

przecież tak pięknie potrafisz 

się do niej modlić 

K.

2025